پشت پلکام عکستو نقاشی کردم غزلک
تو رو میبینم تا وقتی چشم میبندم غزلک
یه پیامه این تبسم که رو لبهای منه
خیلی وقته که به گریه هام میخندم غزلک
غزلک چندتا غزل مونده تا اون لحظه ناب؟
پس کی عکس یادگاری زنده میشه توی قاب؟
نگاه کن واژه به واژه با منی مثل نفس
مثل یک گل قدیمی لای برگای کتاب
مثل یک دره عمیقی مثل یک منظره پاک
مثل یه خوشه سر شاخه خشکیده تاک
گریه اول بچه وقت دنیا اومدن
آخرین رفص یه برگ وقتی میفته روی خاک
با تو من زنده ترین ترانه سازم غزلک
با تو از هق هق واژه بی نیازم غزلک
قافیه باختن من پیشکش یک نگاه تو
یه اشاره کن تا جونمو ببازم غزلک
غزلک بی تو صدام چنگی به دل نمیزنه
آخه عطر تن تو نبض نفس های منه
تو با من هم ضربانی تو تموم لحظه ها
بی تو بغضم مثل یه گلدون کهنه میشکنه
مثل یک دره عمیقی مثل یک منظره پاک
مثل یه خوشه سر شاخه خشکیده تاک
گریه اول بچه وقت دنیا اومدن
آخرین رفص یه برگ وقتی میفته روی خاک